Week 4 t/m week 6 Indonesie
Door: Bram
Blijf op de hoogte en volg Bram
18 April 2014 | Indonesië, Sorong
Wederom een update van mijn 2-maandelijkse reis in Indonesie. De laatse keer dat ik geschreven had, was ongeveer 3 weken geleden. Ik zat toen in Labuanbajo, een kleine havenplaats in het westen van het grote eiland Flores en vlakbij de Komodo eilanden. Het plan was om nog een aantal dagen te blijven in Labuanbajo en dan vermoedelijk mijn reis te vervolgen in Sulawesi. Terwijl ik dit schrijf vlieg ik van Sulawesi naar Papua. Het plan is dus uitgekomen.
Reis naar Wakatobi:
In Labuanbajo heb ik nog een aantal duiken gemaakt (zie: foto 2 t/m 13). Daarna heb ik mijn reis vervolgd per boot richting Wakatobi Marine Park, het zuidoosten van Sulawesi. Om daar te komen heb ik vijf boten moeten pakken waarvan drie met overnachting (respectievelijk duurde de boottochten met overnachting 18 uur, 19 uur en 11 uur). Dit waren niet de meest comfortabele boottochten (zachtjes uitgedrukt). Wel goed voor de ervaring. Tijdens 1 van de tussenstops van de boten had ik de gelegenheid om Fort Rotterdam te bezoeken in Makassar, een havenstad in het zuidwesten van Sulawesi (zie: foto B9 t/m B13).
Wakatobi:
Het bijzondere aan Wakatobi Marine Park is dat er vele hutjes op palen zijn gevestigd in zee. Mensen wonen en leven letterlijk op en in de zee. Er zijn zelfs hele dorpen op palen in de zee daar. Op foto C2 t/m C10 kun je dat zien. Logischerwijs leven deze mensen voornamelijk van de visvangst. Het mooie vind ik, dat veel vissers nog steeds op traditionele wijze vissen. Dat houdt in dat de vissers minutenlang onderwater kunnen zijn met alleen een speer in de hand om de vissen te vangen. Deze traditionele vissers zijn zeer bedreven om de adem in te houden voor relatief lange tijd, langer dan 10 minuten schijnt normaal te zijn.
Gestoken door een schorpioenvis:
In Wakatobi heb ik wederom gedoken (zie: foto D1 t/m D14). Ik had graag nog wat langer in Wakatobi willen blijven, maar het zat niet allemaal mee daar. Het was duurder dan verwacht, dichtstbijzijnde pinautomaat was 2 uur varen, boten gaan niet altijd en ik ben daar hoogstwaarschijnlijk gestoken door een schorpioenvis. Je leest het goed, gestoken door een schorpioenvis. Tijdens zwemmen in zee bij het strand ben ik waarschijnlijk op een schorpioenvis gaan staan. Ik voelde een flinke prik in mijn kleine teen en niet veel daarna had ik veel pijn in mijn hele voet en stevige kramp in mijn hele been. Dit heeft ongeveer 4-5 uur geduurd en daarna zijn de pijn en de kramp weg gegaan. Warm water hielp tegen de pijn. Ik kan het nog wat uitgebreider vertellen, maar ik weet niet of ik de bezorgde lezer daar blij mee maak. Mijn voet is inmiddels weer in orde en ik hoop dat het zo blijft.
Pulau Bunaken:
Na 5 dagen Wakatobi heb ik het vliegtuig gepakt naar Manado, een stad in het noordoosten van Sulawesi. Vanaf hier kon ik de boot pakken naar Pulau (=eiland) Bunaken, 1-2 uur varen vanaf Manado. Pulau Bunaken is een klein eiland waar vooral het duiken goed is. Net als bij de Komodo eilanden en in Wakatobi heb ik bij Pulau Bunaken een aantal mooie duiken gemaakt. Vooral de duik met de groep schopvissen (ik heb de naam niet verzonnen) en de schildpad was fenomenaal (zie: foto F1 t/m F17).
Het verdere reisplan:
Net als in Wakatobi ben ik 5 dagen gebleven op Pulau Bunaken. Afgelopen zondag (13 april) heb ik de boot gepakt naar Manado en woensdag (inmiddels alweer eergisteren, ik ben vandaag verder gegaan met schrijven) heb ik het vliegtuig gepakt naar Sorong, een havenplaats in het noordwesten van Papua. Hier ben ik nog steeds. Het plan is om vandaag de boot te pakken naar 1 van de eilanden in het Raja Ampat gebied (meest noordwestelijke gebied van Papua vlakbij Sorong).
Duur duikparadijs op aarde:
Raja Ampat staat bekend als het duikparadijs van Indonesie en als 1 van de duikparadijzen op aarde, een walhalla onder de recreatieve duikers. Ik ga proberen om uit te zoeken wat er van waar is. Het zal niet makkelijk zijn, want het gebied staat ook bekend voor de absurd hoge prijzen voor accomodaties en het duiken. Tegenwoordig schijnt het gebied ook toegankelijk te zijn voor lowbudget reizigers zoals ik. Hopelijk is dit zo, want anders zullen mijn reiskosten hoger uitvallen dan ik gedacht had. Anderzijds, als het duiken echt zo fantastisch blijkt te zijn als ik gelezen en gehoord heb, zal ik de hogere kosten voor lief nemen. Ik verwacht niet dat ik er weer snel zal terug keren zodra ik weer terug ben in Nederland. Nu is de kans.
Misschien is dit het laatste reisverslag van deze reis (over 2,5 week vlieg ik alweer terug naar Nederland) en zo niet… tot de voldende keer!
Reis naar Wakatobi:
In Labuanbajo heb ik nog een aantal duiken gemaakt (zie: foto 2 t/m 13). Daarna heb ik mijn reis vervolgd per boot richting Wakatobi Marine Park, het zuidoosten van Sulawesi. Om daar te komen heb ik vijf boten moeten pakken waarvan drie met overnachting (respectievelijk duurde de boottochten met overnachting 18 uur, 19 uur en 11 uur). Dit waren niet de meest comfortabele boottochten (zachtjes uitgedrukt). Wel goed voor de ervaring. Tijdens 1 van de tussenstops van de boten had ik de gelegenheid om Fort Rotterdam te bezoeken in Makassar, een havenstad in het zuidwesten van Sulawesi (zie: foto B9 t/m B13).
Wakatobi:
Het bijzondere aan Wakatobi Marine Park is dat er vele hutjes op palen zijn gevestigd in zee. Mensen wonen en leven letterlijk op en in de zee. Er zijn zelfs hele dorpen op palen in de zee daar. Op foto C2 t/m C10 kun je dat zien. Logischerwijs leven deze mensen voornamelijk van de visvangst. Het mooie vind ik, dat veel vissers nog steeds op traditionele wijze vissen. Dat houdt in dat de vissers minutenlang onderwater kunnen zijn met alleen een speer in de hand om de vissen te vangen. Deze traditionele vissers zijn zeer bedreven om de adem in te houden voor relatief lange tijd, langer dan 10 minuten schijnt normaal te zijn.
Gestoken door een schorpioenvis:
In Wakatobi heb ik wederom gedoken (zie: foto D1 t/m D14). Ik had graag nog wat langer in Wakatobi willen blijven, maar het zat niet allemaal mee daar. Het was duurder dan verwacht, dichtstbijzijnde pinautomaat was 2 uur varen, boten gaan niet altijd en ik ben daar hoogstwaarschijnlijk gestoken door een schorpioenvis. Je leest het goed, gestoken door een schorpioenvis. Tijdens zwemmen in zee bij het strand ben ik waarschijnlijk op een schorpioenvis gaan staan. Ik voelde een flinke prik in mijn kleine teen en niet veel daarna had ik veel pijn in mijn hele voet en stevige kramp in mijn hele been. Dit heeft ongeveer 4-5 uur geduurd en daarna zijn de pijn en de kramp weg gegaan. Warm water hielp tegen de pijn. Ik kan het nog wat uitgebreider vertellen, maar ik weet niet of ik de bezorgde lezer daar blij mee maak. Mijn voet is inmiddels weer in orde en ik hoop dat het zo blijft.
Pulau Bunaken:
Na 5 dagen Wakatobi heb ik het vliegtuig gepakt naar Manado, een stad in het noordoosten van Sulawesi. Vanaf hier kon ik de boot pakken naar Pulau (=eiland) Bunaken, 1-2 uur varen vanaf Manado. Pulau Bunaken is een klein eiland waar vooral het duiken goed is. Net als bij de Komodo eilanden en in Wakatobi heb ik bij Pulau Bunaken een aantal mooie duiken gemaakt. Vooral de duik met de groep schopvissen (ik heb de naam niet verzonnen) en de schildpad was fenomenaal (zie: foto F1 t/m F17).
Het verdere reisplan:
Net als in Wakatobi ben ik 5 dagen gebleven op Pulau Bunaken. Afgelopen zondag (13 april) heb ik de boot gepakt naar Manado en woensdag (inmiddels alweer eergisteren, ik ben vandaag verder gegaan met schrijven) heb ik het vliegtuig gepakt naar Sorong, een havenplaats in het noordwesten van Papua. Hier ben ik nog steeds. Het plan is om vandaag de boot te pakken naar 1 van de eilanden in het Raja Ampat gebied (meest noordwestelijke gebied van Papua vlakbij Sorong).
Duur duikparadijs op aarde:
Raja Ampat staat bekend als het duikparadijs van Indonesie en als 1 van de duikparadijzen op aarde, een walhalla onder de recreatieve duikers. Ik ga proberen om uit te zoeken wat er van waar is. Het zal niet makkelijk zijn, want het gebied staat ook bekend voor de absurd hoge prijzen voor accomodaties en het duiken. Tegenwoordig schijnt het gebied ook toegankelijk te zijn voor lowbudget reizigers zoals ik. Hopelijk is dit zo, want anders zullen mijn reiskosten hoger uitvallen dan ik gedacht had. Anderzijds, als het duiken echt zo fantastisch blijkt te zijn als ik gelezen en gehoord heb, zal ik de hogere kosten voor lief nemen. Ik verwacht niet dat ik er weer snel zal terug keren zodra ik weer terug ben in Nederland. Nu is de kans.
Misschien is dit het laatste reisverslag van deze reis (over 2,5 week vlieg ik alweer terug naar Nederland) en zo niet… tot de voldende keer!
-
18 April 2014 - 08:57
Menno:
Prachtige (onderwater)foto's! Gelukkig ook een paar foto's van het SMV broekje, dat is immers traditie. Nog 2,5 week, de tijd vliegt weer voorbij... Enjoy! -
28 April 2014 - 21:28
Martha:
Bram, geniet er nog maar van!!
Het ziet er allemaal mooi uit op de foto`s. -
01 Mei 2014 - 12:06
Jchm:
Hey Bram! Ik zie dit verslag nu pas, kwam als spam binnen. Bizar van die schorpioen vis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
