Mexico City

4 Dagen Mexico City:

Mijn ouders en Joost hebben mij uitgezwaaid op Schiphol. Hoewel het niet tranen met tuiten huilen was, was het toch een vreemde gewaarwording dat ik ze gedag zei voor een lange tijd. Mijn ouders zie ik wekelijks en Joost zie ik als beste vriend en buurman dagelijks. Nadat ik ze uitgezwaaid had, ben ik door de douane gegaan, geld gewisseld voor Mexicaanse Pesos en naar het vliegtuig gegaan.

Om 15:00 Nederlandse tijd vertrok ik en ongeveer 12 uur later om 19:30 Mexicaanse tijd landde ik in Mexico City. Het was wel een lange zit en was iets minder luxe dan ik had verwacht, maar voor de rest een prima vlucht. Tijdens de reis zat er rechts van me een dikke Mexicaanse jongen en links zat een Engels sprekende die op een Mexicaanse leek. Met beide heb ik amper een woord gesproken. Zij hebben bijna de hele reis geslapen. Bij de douane moest ik twee keer in de rij staan om er door te mogen. Duurde ongeveer een half uur. Mijn tas had ik snel. Ik heb een toeristenvisum voor 180 dagen gekregen, wat gebruikelijk is voor toeristen in Mexico.

Eenmaal in de aankomst/ vertrekhal ben ik op zoek gegaan naar een taxi. Ik had verwacht dat het een hectische toestand zou worden, maar dat was het totaal niet. Ik liep meteen naar 4 loketjes waar ´Authorised Taxi´ op stond. Ik zei bij één van de loketjes waar ik naar toe moest en vroeg wat het me kostte. De loketmedewerkers zeiden meteen dat het me 127 Pesos (ongeveer 8 Euro) zou kosten en ik kreeg een Taxi-ticket. Buiten kon ik meteen in de taxi stappen. En met een housende grappige Mexicaanse taxichauffeur (Pump up the Jam!!! Jeah!!) stond ik binnen 10 minuten voor de deur van het hostel. Goed geregeld dus daar!

Mexico City is wat ik ongeveer verwacht had. Een grote en drukke stad. 20 Miljoen inwoners in en om Mexico City, dus wat wil je. Het deed me een beetje denken aan Bangkok, ook een miljoenenstad in een warm klimaat. Je hebt superveel kraampjes op straat, overal ruik je eten en af en toe pisgeuren. Her en der is de stoep of de straat versleten en steken er stukken steen uit de grond of zitten er diepe kuilen in de weg. Heel veel verkeer en heel, heel, heel veel mensen! Het valt me op dat er nauwelijks toeristen zijn. Hoewel ik er duidelijk anders uitzie dan al die mexicaantjes, word ik nergens aangesproken of lastig gevallen. Dat is wel prettig. Af en toe zie ik iemand net iets langer kijken dan normaal. Maar over het algemeen lijkt niemand toeristen boeiend te vinden.

Het hostel waar ik in zit is relaxt, personeel is vriendelijk, douches zijn top. Ik slaap in een slaapzaal waar 6 stapelbedden zijn van 3 bedden, 18 bedden dus in totaal. Hoewel er veel bedden zijn, zijn er niet veel mensen. In totaal maar drie mensen. Dus dat is wel beter!

Het is nu dinsdagmiddag en ik word al helemaal gek van de drukte en de onpersoonlijkheid in Mexico City. Ik weet nog van mijn vorige reis dat ik toen net een paar dagen te lang in Bangkok was blijven hangen. Als je nog een beetje gestrest bent van voor de reis, moet je vooral niet te lang in een grote hectische stad blijven. Ik heb vanmiddag dus een vliegticket geboekt naar Puerto Vallarta (spreek uit: Poe-erto Baaljarta). Deze havenplaats ligt ergens 800 km ten westen van Mexico City. Vraag me niet wat ik nog meer weet van deze plaats of de omgeving ervan. 650 Km ten noorden ligt Culiacán, één van de geweldadigste steden van Mexico. Ik moet dus niet veel verder naar het noorden toe gaan dus. Ik kwam erachter dat het niet duur was om naar Puerto Vallarta toe te vliegen (80 Euro), dat er genoeg scholen waren die Spaanse lessen aanbieden en dat er waarschijnlijk leuke hostels zijn. Verder schijn je in de buurt te kunnen surfen, worden er jungle-tochten aangeboden en kan er gedoken worden. Genoeg reden dus om er naar toe te gaan. Morgenmiddag vlieg ik er al naar toe. Nog maar één nachtje slapen en dan wacht me het volgende avontuur. Ik ben benieuwd...

Tot de volgende keer maar weer!