Paspoort, rijbewijs, bankpassen, etc, gestolen...
Door: Bram Bossche
Blijf op de hoogte en volg Bram
04 November 2011 | Honduras, Tegucigalpa
Hallo allemaal!
Ik wilde morgen een leuk verhaaltje gaan plaatsen met gezellige foto's. Het vervolg op het vorige verhaal. Helaas ben ik op dit moment even niet zo in de stemming. Ik zal vertellen waarom.
Afgelopen maandagavond is er ingebroken in mijn hut, terwijl ik er niet was. Terwijl ik na zonsondergang twee uurtjes in de internetshop was, hebben de inbrekers toegeslagen. Zij hebben twee gaten in de gipsplaten muurtjes gemaakt van mijn hut en in een van de gaten konden zij naar binnen komen. Zij hebben erg geluk gehad, want ik had toevallig dezelfde dag alle waardevolle spullen in mijn rugzak gestopt en achter mijn bed gelegd. Waarom weet ik ook niet. Na 9 maanden reizen, is slechts mijn toillettas gestolen. Ik begon me steeds comfortabeler te voelen in mijn hut en was niet bang dat er ingebroken zou worden in mijn hut of dat er andere criminaliteit zou gaan plaatsvinden.
Achteraf gezien, ben ik te makkelijk gaan denken. Eigenlijk is dat heel goed naar mijn mening. Want ik ben altijd erg alert met dit soort dingen. Een beetje de rem eraf, maakt me een stuk relaxter. Maar ik ben weer terug bij af. Ik heb weer het geloof en vertrouwen in mensen volledig verloren. Ik zou wensen dat dit niet was.
In ieder geval, de daders hebben onder andere mijn paspoort, rijbewijs,twee creditcards, een betaalpas, twee camera's, 5 USB-sticks met al mijn foto's erop, I-Pod en nog veel meer persoonlijke en materialistische zaken meegenomen. Mijn kleren heb ik nog allemaal, wat andere zaken en gelukkig heb ik ook nog een betaalpas waarmee ik geld kan opnemen.
Dezelfde avond ben ik buren gaan vragen of zij iets gezien of gehoord hadden. Niemand had wat gezien of gehoord. En dat notabene tussen 18:00 en 20:00 's avonds. Echt ongelooflijk! Daarna ben ik meteen met de rest van mijn spullen, die niet gestolen waren, naar de duikschool verhuisd waar ik op dit moment duikcursussen aan het volgen ben.
Meteen per Skype mijn banken opgebeld en mijn passen laten blokkeren. Daarna de straat op gegaan om aan zoveel mogelijk lokale bevolking mijn verhaal te vertellen en uit te leggen dat ik bereid ben om veel geld te betalen voor het terug vinden van mijn spullen. Aangezien het eiland maar ongeveer 2000 inwoners telt, is de kans groot dat iemand die ik heb aangesproken de dader kent.
Het was trouwens Halloween-avond. De klootzakken dachten dus dat ik Halloween aan het vieren was. Ze hebben echt heel veel geluk gehad. Ik ben trouwens nu in alle staten. Ik probeer wel mijn hoofd erbij te houden, zover ik dat kan.
Ik heb nu twee mannetjes rondlopen van de straat, die mij aan het helpen zijn. Zij kennen de mogelijke dader of degene die erbij betrokken zijn. Verder heb ik de politie ingeschakeld. Maar van hen verwacht ik niet zo veel, aangezien ik gehoord heb, dat ze zo corrupt als de pest zijn.
De volgende ochtend om 6:00, na twee uurtjes slaap, ben ik naar de watertaxi steiger gegaan waar de ferry elke dag naar het vaste land vertrekt. Daar ben ik opnieuw mensen gaan aanspreken. Onder andere de werknemers van de ferry. En ik hoopte misschien wel de dader aan te treffen. Ik zou bereid zijn om hem veel geld te betalen voor het terug geven van mijn spullen. Maar, ook dit had geen succes.
Ik heb gehoord dat het niet gebruikelijk is, dat de dieven hun gestolen waar op het vaste land verkopen. Dat geeft dan weer enige hoop.
Woensdag heb ik in het hele dorp 30 A4'tjes opgehangen in het Spaans en Engels met een beloning voor degene die mijn spullen terug brengt. Ik denk dat nu minimaal het halve eiland weet van de beloning en de verdwijning van mijn spullen.
Aan de ene kant is dit goed, maar aan de andere kant niet, omdat de dief mogelijk zal wachten met het verkopen van de buit totdat niemand het er meer over heeft. Mogelijk heeft de dief de buit verstopt in het relatief grote oerwoud dat zich achter het enige dorp op dit eiland bevindt.
Gisteren heb ik uitgezocht hoe ik een nieuw paspoort kan krijgen. Ik moet ongeveer 15 uur reizen naar Tegucigalpa, de hoofdstad van Honduras. Daar kan ik een noodpaspoort krijgen. Vervolgens vanaf daar moet ik ongeveer 15 uur reizen naar Guatemala City, de hoofdstad van Guatemala. Daar kan ik een digitale vingerprint maken. Ten slotte moet ik weer terug naar Tegucigalpa reizen om daar mijn nieuwe paspoort op te halen. Een nieuw paspoort kun je alleen krijgen in je eigen land of in het land waar het gestolen is.
Maar, voor de rest gaat het allemaal prima! Nog steeds gezond, al zit mijn hart continue in mijn keel de afgelopen dagen. En heb ik soms de neiging om mensen de nek om te draaien.
Tot de volgende keer!
Ik wilde morgen een leuk verhaaltje gaan plaatsen met gezellige foto's. Het vervolg op het vorige verhaal. Helaas ben ik op dit moment even niet zo in de stemming. Ik zal vertellen waarom.
Afgelopen maandagavond is er ingebroken in mijn hut, terwijl ik er niet was. Terwijl ik na zonsondergang twee uurtjes in de internetshop was, hebben de inbrekers toegeslagen. Zij hebben twee gaten in de gipsplaten muurtjes gemaakt van mijn hut en in een van de gaten konden zij naar binnen komen. Zij hebben erg geluk gehad, want ik had toevallig dezelfde dag alle waardevolle spullen in mijn rugzak gestopt en achter mijn bed gelegd. Waarom weet ik ook niet. Na 9 maanden reizen, is slechts mijn toillettas gestolen. Ik begon me steeds comfortabeler te voelen in mijn hut en was niet bang dat er ingebroken zou worden in mijn hut of dat er andere criminaliteit zou gaan plaatsvinden.
Achteraf gezien, ben ik te makkelijk gaan denken. Eigenlijk is dat heel goed naar mijn mening. Want ik ben altijd erg alert met dit soort dingen. Een beetje de rem eraf, maakt me een stuk relaxter. Maar ik ben weer terug bij af. Ik heb weer het geloof en vertrouwen in mensen volledig verloren. Ik zou wensen dat dit niet was.
In ieder geval, de daders hebben onder andere mijn paspoort, rijbewijs,twee creditcards, een betaalpas, twee camera's, 5 USB-sticks met al mijn foto's erop, I-Pod en nog veel meer persoonlijke en materialistische zaken meegenomen. Mijn kleren heb ik nog allemaal, wat andere zaken en gelukkig heb ik ook nog een betaalpas waarmee ik geld kan opnemen.
Dezelfde avond ben ik buren gaan vragen of zij iets gezien of gehoord hadden. Niemand had wat gezien of gehoord. En dat notabene tussen 18:00 en 20:00 's avonds. Echt ongelooflijk! Daarna ben ik meteen met de rest van mijn spullen, die niet gestolen waren, naar de duikschool verhuisd waar ik op dit moment duikcursussen aan het volgen ben.
Meteen per Skype mijn banken opgebeld en mijn passen laten blokkeren. Daarna de straat op gegaan om aan zoveel mogelijk lokale bevolking mijn verhaal te vertellen en uit te leggen dat ik bereid ben om veel geld te betalen voor het terug vinden van mijn spullen. Aangezien het eiland maar ongeveer 2000 inwoners telt, is de kans groot dat iemand die ik heb aangesproken de dader kent.
Het was trouwens Halloween-avond. De klootzakken dachten dus dat ik Halloween aan het vieren was. Ze hebben echt heel veel geluk gehad. Ik ben trouwens nu in alle staten. Ik probeer wel mijn hoofd erbij te houden, zover ik dat kan.
Ik heb nu twee mannetjes rondlopen van de straat, die mij aan het helpen zijn. Zij kennen de mogelijke dader of degene die erbij betrokken zijn. Verder heb ik de politie ingeschakeld. Maar van hen verwacht ik niet zo veel, aangezien ik gehoord heb, dat ze zo corrupt als de pest zijn.
De volgende ochtend om 6:00, na twee uurtjes slaap, ben ik naar de watertaxi steiger gegaan waar de ferry elke dag naar het vaste land vertrekt. Daar ben ik opnieuw mensen gaan aanspreken. Onder andere de werknemers van de ferry. En ik hoopte misschien wel de dader aan te treffen. Ik zou bereid zijn om hem veel geld te betalen voor het terug geven van mijn spullen. Maar, ook dit had geen succes.
Ik heb gehoord dat het niet gebruikelijk is, dat de dieven hun gestolen waar op het vaste land verkopen. Dat geeft dan weer enige hoop.
Woensdag heb ik in het hele dorp 30 A4'tjes opgehangen in het Spaans en Engels met een beloning voor degene die mijn spullen terug brengt. Ik denk dat nu minimaal het halve eiland weet van de beloning en de verdwijning van mijn spullen.
Aan de ene kant is dit goed, maar aan de andere kant niet, omdat de dief mogelijk zal wachten met het verkopen van de buit totdat niemand het er meer over heeft. Mogelijk heeft de dief de buit verstopt in het relatief grote oerwoud dat zich achter het enige dorp op dit eiland bevindt.
Gisteren heb ik uitgezocht hoe ik een nieuw paspoort kan krijgen. Ik moet ongeveer 15 uur reizen naar Tegucigalpa, de hoofdstad van Honduras. Daar kan ik een noodpaspoort krijgen. Vervolgens vanaf daar moet ik ongeveer 15 uur reizen naar Guatemala City, de hoofdstad van Guatemala. Daar kan ik een digitale vingerprint maken. Ten slotte moet ik weer terug naar Tegucigalpa reizen om daar mijn nieuwe paspoort op te halen. Een nieuw paspoort kun je alleen krijgen in je eigen land of in het land waar het gestolen is.
Maar, voor de rest gaat het allemaal prima! Nog steeds gezond, al zit mijn hart continue in mijn keel de afgelopen dagen. En heb ik soms de neiging om mensen de nek om te draaien.
Tot de volgende keer!
-
05 November 2011 - 07:28
Naomi:
Ok, mensen die niet met hun handen van andersmans spullen af kunnen blijven zitten dus overal... Menig keer heb ik mij al afgevraagd waarom ze de persoonlijke (echt waardevolle) spullen niet gewoon achter kunnen laten! Ik bedoel wat krijg je nou voor een paar usb-stickjes (of zijn die daar soms wel zo duur)? Ik weet niet in hoeverre jij van al je foto's al een online backup had gemaakt? Of dat je ze vanaf deze site weer kunt downloaden... Maar anders kun je daar misschien vanaf nu mee starten. Er zijn genoeg sites waar je veel foto's gratis kunt opslaan (en anders maak je gewoon meerdere accounts aan). Soms kun je daar ook eenvoudig een kopie op dvd laten maken of wat dan ook.
Voor nu is het belangrijk dat je het plezier en de rust terug vindt om weer te genieten van je reis. Dat is natuurlijk kut en moeilijk, maar eigenlijk ben je het jezelf verplicht ;-) en een beetje wantrouwen in de mens kan volgens mij ook geen kwaad. Wie weet wat er nog op je pad komt doordat je nu half mexico door moet om een nieuw paspoort te krijgen! Ik zal hier een paar voodoo poppetjes lek prikken, als je daar een paar schoffies met hoofd- en buikpijn tegen komt, weet je dat zij het zijn :-) !!
Succes met de bureaucratie, xNaomi -
05 November 2011 - 08:42
Evelina:
Hoi Bram,
Echt heel erg lullig én vervelend voor je. Ik heb verbazing over het feit dat er op zo'n klein eiland met 2000 mensen dieven zitten die iets aan een paspoort hebben. Ik zou denken dat dit meer in de stad gebeurt. Daar kun je een paspoort immers gemakkelijker verkopen, denk ik. Dat ze geld stelen kan ik me nog indenken. Je hebt volgens mij meteen goede acties gepleegd, maar of het zin zal hebben?
Wens je veel succes met alle acties die je moet doen om je paspoort (weer) te krijgen.
Groeten
Evelina -
05 November 2011 - 09:56
Dani :
Oh Bram
Wat een onwijs horror verhaal gast! Echt ik hoop dat je je usb sticks terug krijgt....weet niet, maar dat zou ik het ergst vinden!
Sterkte daar Dikke kus Dani -
05 November 2011 - 12:21
Annelies:
Vul hier je reactie in...
Halo Bram,
Goed waardeloos voor je. Hopelijk ga je nog wat terugvinden van je spullen. Wat een reis voor een paspoort. Het lijkt wel de middeleeuwen. In deze tijd van computers, scannen en skype zou je toch moeten denken dat het sneller kan.
Bram heel veel succes en sterkte met alles. Groeten ook van Carol,
X Annlies.
-
05 November 2011 - 15:05
Floor:
Tjeetje Bram, mooi balen! En das dan nog lief uitgedrukt! Ik hoop dat het jou / jullie lukt om die spullen te vinden! 30 uur reizen voor een paspoort, kan leukere dingen bedenken! Gelukkig gaat het goed met je gezondheid, want dat is het allerbelangrijkste! Geniet waar het kan en ik ga hier duimen!! Good Luik! Liefs je nichhie -
05 November 2011 - 16:32
Mamarijke:
Ha Brammie,
Ja joh, dus niet zo paradijselijk als het lijkt. Maar gelukkig heb je nog een thuisfront die hand- en spandiensten kan verlenen.... Hoop wel dat het lukt met je paspoort, dat wordt dus flink reizen, en geen ov-kaart daar. We leven mee, zet hem op, dikke zoen. -
05 November 2011 - 18:52
Marion:
wat een ellende Bram, hoop dat er toch nog het e.e.a. terugkomt! Misschien moet ik m'n honden als speurneuzen sturen???? Kop op..... we denken aan je en volgen de gebeurtenissen via jouw berichten.
Groet, Marion (en John) -
05 November 2011 - 21:10
Beste Bram:
Met belangstelling volgen wij media zomer via - WaarBenJij je reis en reden van vertrek uit
ons landje. Om jezelf te herpakken in een ander wereld deel is een heel moedig besluit.
Zal verfrissend zijn en een heel ander beeld geven van de samenleving waar in je verweven bent.
Je emoties de baas blijven is natuurlijk heel belangrijk, doordat je ook wel momenten van
eenzaamheid zal meemaken en het molentje gaat draaien.
En natuurlijk is het daar ook geen rozenkleur en manen schijn.
Heel mooie foto's en verslagen. Het duiken is natuurlijk een pre.
Heel jammer dat je spullen gejat zijn en hoop dat je alles kunt regelen en verder de
draad weer gaat oppakken.
Wij blijven je volgen en tegen mijzelf gezegd te reageren op elk reis-verslag die gaat komen.
Voor de goede orde van Marijke en Kees ook informatie ontvangen van je reis.
Tristan is sinds 3 maanden vader van een zoontje.
Hou je goed en blijft stevig in je schoenen staan al ben je teleurgesteld in andere mensen
met jat-handjes en wat al meer!
Groeten Wim Kruithof
en Lenny -
05 November 2011 - 21:56
Laurens:
Bram, namens alle Hollandse boys! We volgen je verhalen op de voet en we genieten ervan! Zonder dieptepunten geen hoogtepunten!
Sterkte en geniet ervan! -
07 November 2011 - 16:10
Menno:
Hoe gaat het met de duikcursus? Als je straks duikinstructeur bent, moet je gewoon onder water gaan wonen. Veel mooier en daar heb je tenminste niet van die eikels die je spullen jatten...
Take care en ondanks alles enjoy! -
10 November 2011 - 08:04
P.:
Maat het is enorm klote, ik weet hoe het kan zijn als je ergens bent en je iedereen vertrouwd. Gelukkig hebben ze tot nu toe alleen nog maar mijn nep ray ban gejat en een handdoek. Wij hebben ook allemaal backups van fotos en films en die verdelen we over alle bagage.
Kerel heel veel sterkte en hoop dat je de dader vindt en even een fijn rotterdams woordje met hem wisseld. -
11 November 2011 - 10:27
Pepijn:
que putas madres!!!!!!!!!!!!!! schoften!!! idioten!!! duizend bommen en granaten!!
heel herkenbaar dat je je hollandse achterdochtigheid lekker kwijt aan het raken was en dan opeens keihard op je bek gaat omdat, hoe relaxed het ook allemaal gaat, je wel nog steeds in fucking latijns amerika zit met alle corruptie en gevaren van dien.
toen ik na 8 maanden reizen bij mijn vriendin in costa rica kwam, vond zij mij altijd naief hoezeer ik de mensen vertrouwde; zij is in haar eigen straat al 3x beroofd. In zuid-afrika overkwam me hetzelfde, en vond ik mezelf op een gegeven moment liftend door Johannesburg reizen; iedereen maakt fouten.
nouja, wat ik wil zeggen, niet weer te achterdochtig worden maar gewoon lekker je koppie erbij houden.
groeten en heel veel succes,
peppie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
