Een kort berichtje tussendoor...

Nou, het voornemen om vorige week of deze week met het vervolg van het vorige verhaal te komen, zal niet uitkomen. Ik denk dat ik dit met een weekje uitstel. Ik zal wél reageren op alle reacties van de vorige keer en op die van Serena (van een aantal maanden geleden) en Eliza.


Ik wilde eergisteren en gisteren het verhaal schrijven, maar ik was niet in de stemming. Ik ontdekte namelijk dat er 500 Euro van mijn rekening was afgeschreven door de telefoonmaatschappij Telfort. Ik begreep er geen zak van. Het mobiele telefoonabonnement SIM-only dat ik heb bij Telfort, voor 4 Euro per maand, had ik al sinds mijn vertrek uit Nederland niet meer gebruikt. Na wat onderzoek, ben ik erachter gekomen, dat de inbrekers vorige maand ook mijn Telfort SIM-kaart hadden gestolen. En dat terwijl ik niet eens wist dat ik deze nog in mijn bagage had. En ik heb er ook nooit bij stil gestaan dat deze SIM-kaart eenvoudig te gebruiken was in Honduras. Ze hebben dus al voor 500 Euro gebeld en volgende maand kan ik nog eens een rekening verwachten van 300 Euro. Hier word ik dus niet vrolijk van! Inmiddels mijn SIM-kaart laten blokkeren natuurlijk.


De vorige keer had ik verteld dat ik iemand was tegen gekomen. De ene week leefde ik nog in een soort hel, een week later ontmoette ik haar en leek het alsof ik ineens in de hemel was beland. Dit heeft 1 week geduurd. En inmiddels ben ik weer als een soort Mister Bean met mach 3 op de aarde gestort (in het begin van zijn korte filmjes). Het is niet over met Angela, het zit in de koelkast, zeg maar. Of dit nog wat gaat worden, ik weet het niet, het ligt niet aan mij in ieder geval. Ik voel me niet Mister Bean, maar als nuchtere Rotterdammer heb ik vaak het gevoel dat ik hier een soort Alien ben. Het lijkt wel alsof iedereen hier een soort tik heeft, ook Angela (al moet ik dat niet tegen haar zeggen, haha!). En iedereen heeft weer een andere tik. Ik vermoed, hoe langer je op dit eiland bent, hoe gestoorder je wordt. Ik begin ook langzamerhand gestoord te worden. Dit was ik misschien al, maar het is er niet beter op geworden. Ik noem Isla de Utila dan ook 'The Island of the Nuts' (eiland van de gekken).


Volgende week ben ik van plan om op te krassen hier voor een aantal maanden. Dat zal een opluchting zijn. Helaas ben ik min of meer gedwongen om terug te komen. Ik ben bezig met mijn Dive Master Course en deze heb ik volgende week nog niet afgerond. (Ik heb trouwens hier inmiddels mijn Advanced Open Water Course, EFR-Course en Rescue Diver Course afgerond). Daarnaast zijn mijn creditcards en betaalpas (hopelijk) nog altijd onderweg naar Isla de Utila. Ik ben van plan om volgende week maandag naar Tegucigalpa (Té-koe-sie-kal-pa), de hoofdstad van Honduras, te reizen om daar bij het Nederlands consulaat een noodpaspoort te regelen. Met dit paspoort wil ik weer terug naar Mexico reizen om weer Karla op te zoeken. Ik hoop met haar de kerst door te brengen en nog 1 á 2 weken te reizen. Verder wil ik mijn Spaans weer oppakken en mogelijk vrijwilligerswerk doen.


Ik wil iedereen weer bedanken voor de reacties van de vorige keer! Ik heb erg moeten lachen om de reacties! Vooral mijn omen waren op dreef, ouderwets! Dank hiervoor.




REACTIES OP REACTIES:


Serena: Nee, met Zem heb ik nooit meer contact gehad sinds juli. Ook van Isaias heb ik niets meer gehoord. Ik weet dus niet hoe het afgelopen is met de politie. De kans is zeer aanwezig dat de zaak nog niet is voorgekomen. Misschien dat ik Isaias komende maanden ga opzoeken. Ook met het idee om mijn Spaans weer wat op te krikken. Benauwdheid en eczeem heb ik hier totaal geen last van. Bijna elke dag 1-3 uur in de zee doet mijn huid wonderen. Daarnaast is de temperatuur aangenaam voor mijn huid (tussen 20 en 30 graden). De moeder van Angela, die hier 1 week was, heeft me wat Homeopathische goedjes gegeven. Mogelijk dat dit ook helpt. De luchtvochtigheid op dit moment is wat minder, net als de vele regen de afgelopen dagen. Nee, niet heel erg bizarre dingen gegeten of gedronken. Gefrituurde krekels en andere insekten gemarineerd in citroensap en chili is misschien het enige afwijkende wat ik gegeten heb. Wat hier wel erg aangenaam is, de vruchten en sommige groentes. Die zijn hier verser en soms eet ik vruchten waarvan ik niet eens de Nederlandse naan van weet, maar wel heel lekker. Hier wordt een vrucht gegeten en het wordt Mahmèh genoemd. Een soort avocado, maar dan zoet en donkeroranje van binnen. Het beste wat ik gedronken heb, is de kokosmelk rechtstreeks van de cocosnoot. Met een kerel hier, een soort 52-jarige aan de crack-verslaafde piraat, heeft me laten zien hoe hij de cocosnoten met een Machete (kapmes) uit de boom slaat en vervolgens opent. Het lachwekkende is, dat hij toestemming krijgt van mensen om bij hun in de tuin cocosnoten uit de palmbomen te slaan, wanneer hij wilt en voor eigen gebruik. Iedereen kent hem op het eiland, zowel de criminelen, de normale burgers als de toeristen.


Eliza: Jij bent dus een nieuwsgierige onbekende uit Rotterdam. Dat klinkt heel mysterieus! En... heb je de rest al gelezen? Zo ja, heeft het je gedachte verandert?


Paul: Ik zal bedenken dat het in Nederland mist, 's nachts vriest, dat de dagen korter worden en dat ik de intocht van sinterklaas heb gemist. Maar maak je niet al teveel zorgen, Paul, ik verwacht sinterklaas over een paar dagen weer hier te zien. Iedereen denkt dat hij naar Spanje gaat, maar de sinterklaas van vandaag gaat natuurlijk naar de Caraïben. Ik zal proberen om met hem een kokosnootmelkje te gaan drinken en alvast te praten over komend jaar. Ik beloof dat ik een goed woordje voor je zal doen. In april heb ik hem inderdaad in bepaalde staat gezien, eerst met baard en daarna zonder baard. Waarschijnlijk omdat hij surfen met een baard minder aangenaam vindt. Ook minder aerodynamisch, als je het mij vraagt.


Ben: Ja, reageren is zeker leuk! Ik begrijp het volkomen. December is de drukste en meest stressvolle maand voor bijna iedereen in Nederland en in de meeste Westerse landen. Koud, een hoop neerval, korte dagen, lange nachten, een hoop werk, de laatste maand van het kalenderjaar en ook nog eens 3 nationale feestdagen, waarbij iedereen tegelijkertijd van alles wilt kopen en inkopen voor de 'sociale' dagen. Ondanks de drukte en de stress houden veel Nederlanders hiervan. Er wordt niet naar mijn mening gevraagd, maar soms vraag ik me af waarom alles in één maand wordt gepropt. Kunnen we het niet verspreiden over december en januari bijvoorbeeld? Maar goed, ik zit hier en jij daar. Het tijdsbesef is na bijna 11 maanden reizen volledig weg. Soms weet ik niet eens meer welke dag het van de week is en voor mij is het al het hele jaar zomer en herft (vanwege de regenseizoenen). Is het zondag vandaag? Ja, het is zondag vandaag. Maar voor mij zou het ook maandag, dinsdag of donderdag kunnen zijn. Is sinterklaas morgen jarig? Oh ja, het is 4 december vandaag. Het is raar en ik zit op dit moment in een uitzonderingspositie. Dat besef ik. Mijn moeder maakt zich zorgen wanneer ik nou terug kom. Zij denkt dat ik inmiddels volledig ontvreemd ben van het Nederlands leven. Ja, voor een deel zal dit zo zijn, maar geloof me, ik weet hoe het werkt in Nederland en dit zal niet zomaar uit mijn denksysteem verdwijnen. Op dit moment geef ik de voorkeur aan een ander leven in een andere cultuur. En zolang ik dat kan doen, en zolang ik dat wil, zal ik dat doen. Misschien kom ik in mei terug voor een half jaar. Maar dat is nog ver weg... Hier leeft men van dag tot dag. Elke dag kan het weer anders zijn. En waarom ook niet?

Sterkte en ook veel plezier natuurlijk deze maand! Want als iedereen eenmaal bij elkaar zit, dan is het vaak grote pret! Doe de groeten aan Hed, Ben Jr. en Maxime!


Menno: Ik had graag wat meer over Angela willen vertellen, maar zoals ik hierboven heb geschreven, zit het tussen ons in de koelkast. Na een zeer intense en hartstochtelijke week, werd het haar teveel en leek het haar beter om vrienden te zijn. Nee, ik heb haar niet gekwetst. Ze worstelt met zichzelf en ze weet het even niet zo goed op dit moment. Ze is heel druk met vrijwilligerswerk, maar wilt tegelijkertijd ook feesten en met haar vrienden zijn. Prima voor mij! Ze heeft gezegd dat het goed gaat komen. Zo niet, dan niet. Zo wel, dan zie ik het wel... 'Vrouwen?! Je kunt beter kippen houden!', zegt mijn oudste broer wel eens. ;) .

Echt?! ben je dit weekend met dat meisje (zo jong is ze toch niet meer, Menno?) met haar vader, die we 2 jaar geleden tegenkwamen in Fuerteventura op het vliegveld en bij de autoverhuurmaatschappij, naar Lanzarote? Ouwe snoeperd! Ja, dat is zeker grappig! Leuk! Heb je al die tijd contact met haar gehad dan? Ik weet nog niet precies waar ik O&N ga vieren. Maar de kans is groot dat dit met Karla zal zijn uit Mexico. Maar waar, dat is nog een grote vraag...


Joppem: Bedankt! Goed te lezen, dat je mijn verhalen mooi vindt.


Floor: Aan dit soms hemelse en soms helse sprookje is nog geen einde gekomen, Floor... Ik ben al een aantal prinsessen tegen gekomen, die niet allemaal even gemakkelijk waren en deze prins is ook niet altijd de makkelijkste! ;) ! Als het aan mij ligt, is het sprookje nog lang niet afgelopen. En als het wel ooit eindigt, hoop ik op een open einde...


Carol: Peetoom, duizend maal sorry, dat ik niet even de moeite heb genomen om jou via skype te bellen en te vragen: ''...en wat heb je gekregen voor je verjaardag?''. Ik weet het, het is mosterd na de maaltijd, maar toch wil ik het alsnog vragen: ''En, wat heb je gekregen voor je verjaardag?'' Mocht je de vraag niet willen beantwoorden, omdat je nog steeds teleurgesteld bent in me, dan kan ik misschien wél vragen: ''En, wat heb je gekregen van sinterklaas?''


Evelina: Ja, er zijn een hoop vrouwen hier en ook een hoop vrouwelijke toeristen. De meeste daarvan komen en gaan binnen 1 á 2 weken. Voor een hoop (lokale) mannen hier is dat een verademing. Een continue stroom van ´vers vlees´, zoals dat onder mannen word gezegd. Echter, ik heb weinig behoefte aan one-night stands. Voor het moment is het misschien leuk, maar daarna ontstaat die enorme leegte weer. Daar heb ik geen behoefte aan. Ik kan mijn pik achterna lopen, mijn hart volgen of 'verstandig' zijn en mij niet door mijn pik of hart laten leiden. Ik denk dat het iets is waar veel mannen mee worstelen hun hele leven lang (tenzij ze impotent raken). Het liefst volg ik mijn hart, maar ik heb er moeite mee als ze vervolgens weer uit mijn leven verdwijnt. Dan denk ik weer, waarom volg ik mijn hart? Volg ik enkel mijn pik, dan komt de leegte. En wanneer ik enkel verstandig ben en niks onderneem, ontstaat de verveling en wanhopigheid. Het is ook nooit goed! Haha! Maar, c'est la vie! Ik hoop dat mijn reactie niet al te plat was. PS: ik blijf mijn hart volgen natuurlijk! Ik ben onverbeterlijk...


Wim en Lenny: Ja, in mijn portemonnee word ik steeds armer, maar in mijn hoofd word ik steeds rijker. Dank voor jullie reacties! Ik geloof dat jullie drie kinderen hebben, die min of meer hetzelfde gedaan hebben of nog steeds doen als wat ik nu doe. Ik hoop dat jullie mijn moeder een beetje kunnen gerust stellen. ;) . Jullie hebben natuurlijk ook zeeën (letterlijk en figuurlijk) ervaring met reizen en avonturen. Ik vind het daarom leuk dat jullie nu ook reageren. Groeten aan Tristan, Anouk, Chantal en de laatste twee nieuwe aanwinsten van de familie!